CEBULA ZWYCZAJNA

CEBULA-

Zawiera związki siarki, fosforu, magnezu oraz cynk i krzem, wzmacniające ogólną odporność organizmu na różne infekcje i choroby. Zawarta w cebuli miedź potrzebna jest organizmowi do regeneracji tkanki płucnej, zaś obecność żelaza i wapnia odgrywa ważną rolę w tworzeniu czerwonych ciałek krwi (hemoglobiny) i tkanki kostnej. Obecność siarki głównie odpowiedzialna jest za drażniące, ale i bakteriobójcze działanie, jak również służy przy budowie paznokci i włosów, zaś obecność fosforu i znikome ilości lecytyny przyczyniają się szczególnie do sprawnego funkcjonowania szarych komórek mózgu.
Również zawarte w cebuli glikozydy flawonowe, glukoza i inne związki organiczne oraz liczne witaminy z grupy B, a także witaminy E, PP i niewielkie ilości witaminy C, odgrywają w procesach witalnych naszego organizmu poważną rolę. Ich zespół działa też żółciopędnie i żółciotwórczo, wzbudza apetyt, wywiera korzystny wpływ na cały układ trawienny. Działa też wiatropędnie, ale nie wiatrotwórczo (tu mogą być inne przyczyny). Ludzie chorujący na wątrobę, woreczek żółciowy nie powinni spożywać cebuli na surowo lub mocno zrumienionej na tłuszczu, bowiem jako ciężko strawna-powoduje wzdęcia. W tym wypadku można jeść cebulę duszoną z niewielkim dodatkiem tłuszczu lub gotowaną z jarzynką. Substancje zawarte w cebuli zapobiegają powstawaniu skrzepów w naczyniach krwionośnych a istniejące zatory likwidują. Tak więc cebulę powinni jadać zwłaszcza Ci, którzy hołdują złej, tłustej i ciężko strawnej kuchni. Ma też cebula inne bardzo korzystne działanie – obniża poziom cholesterolu we krwi. Co ciekawe, zarówno cebula surowa, smażona, jak i gotowana zachowuje te właściwości. Cebula zawiera sporo cynku, który zapobiega prostacie, czyli przerostowi gruczołu krokowego. Japońscy lekarze zaobserwowali, że jeden z przeciwutleniaczy cebuli łączy się z toksycznymi substancjami odkładającymi się w mózgu i ułatwia ich wypłukiwanie z organizmu. Związek ten zawiera siarkę i wchodzi w skład wielu roślin z rodziny czosnkowatych, w tym samego czosnku. ODŻYWKI NA WŁOSY: wielu mężczyzn jak i kobiet ma problem z wypadaniem włosów.Z zazdrościa patrzą na bujne czupryny innych.Wjadomo iż stres i nerwowe życie nie służy zdrowiu.Pogoda ducha irezygnacja z nadmiaru tłuszczy i słodyczy pomoże.Nikt nie umarł dotąd rrzez to że nie jadł czekolady,ale wielu dzięki niej straciło piękne czupryny.Radzę stosować pewne odżywki,które wzmacniają włosy. -ODŻYWKA Z CEBULI-drobno pokroić główkę cebuli,zalać kwaterką spirytusu ,pozostawić na 2-tygodnie w ciemnym miejscu.Po tym czasie płyn przecedzić i wcierać w skórę głowy raz w tygodniu na 8-12 godzin przed myciem(można to zrobić na noc ,a rano umyć włosy)Na jeden raz użyć dwie małe łyżeczki nalewki. - ODŻYWKA Z NAFTY-Utrzeć żółtko z łyżką nafty oczyszczonej,dodać 1-łyżkę tranu i 1- łyżkę soku z cytryny.Posmarować tym głowę,owinąć pozostawić przez 12-godzin i umyć.Stosować 1-2 razy w miesiącu. Niedobór cynku w organiżmie bardzo żle wpływa na uwłosienie.Polecam więc włączenie do diety potraw bogatych w cynk: a wjęc płatków kukurydzianych,kiełków pszenicznych.Cynk pomaga też leczyć trądzik ,zmniejsza dolegliwości reumatyczne.

Książki które polecam

Dziurawiec-weselsze życie

Dziurawiec jest prastarym lekiem ludowym znanym już w starożytności.Zaleca się go na nerwy ,wrzody ,żołądek ,wątrobę ,nerki , jelita ,pobudzający przemianę materii,a nawet na nowotwory .Uchodzi za lek niemal uniwersalny.Stosowany jest zewnętrznie jak i wewnętrznie.

Uwaga! Dziurawiec stosowany w nadmiarze może powodować uczulenie na słońce.Dlatego nie należy stosować ziela podczas słonecznych dni ! Dziurawiec poprzez działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego,dróg żółciowych i naczyń krwionośnych oraz dróg moczowych wpływa korzystnie na wszelkie zakłucenia w pracy różnych narządów i poprawia przemianę materii. Ma również właściwości bakteriobójcze ,a także przeciwdepresyjne.Większe dawki hipercyny(purpurowy barwnik który zawiera ziele) są w soku dziurawca ,są pomocne w leczeniu psychozy, depresji ,melancholii i nerwic ,w tym -bezsenności i migreny. Na poprawę samopoczucia i warto przez 6 tygodni pić napar z dziurawca. Przy niedomaganiach wątroby można sobie sporządzić nalewkę. Nalewka-100g suszonego ziela zalanego pół litrem spirytusu 70%.Zawartość tę przetrzymać w ciemnym miejscu ,w dobrze zakorkowanej butelce przez dwa trzy tygodnie.Po tym okresie lek gotowy. Używać w przypadku dolegliwości gastrycznych trzy razy dziennie po 30-60 kropli rozpuszczonych w kieliszku przegotowanej letniej wody.

RUMIANEK

Powiedział pewien mędrzec że rumianek byłby najdroższą roślinąna świecie,gdyby nie to ,że występuje tak pospolicie. Jest to ziele uniwersalne,stosowane przez całe życie człowieka-od wieku niemowlęcego po wiek starczy .Posiada działanie przeciwzapalne,odkażające oraz przeciwgorączkowe i przeciwskurczowe.Podaje się go niemowlętom jako środek regulujący trawienie ,pobudzający apetyt oraz w bólach żołądkowych. U dorosłych można stosować wschorzeniach przewodu pokarmowego,jak nieżyt żołądka i jelit,wzdęcia ,w chorobach wątrobyi woreczka żółciowego ,w bólach brzucha (tz. kolka ). Rumianek również pomaga przy bólach brzucha na tle nerwowym. Na bolesne miesiączkowanie-pić napar trzy razy dziennie po 1/4 szklanki między posiłkami . Zewnętrznie-zioło to goi rany ,owrzodzenia ,odmrożenia ,oparzenia ,stosuje się przy zapaleniu ucha ,do płukania przy zapaleniu dziąseł ,gardła , i spjówek. Rumianek stosuje się również do mycia głowy z łupieżem i wypadaniu włosów. Ze względu na właściwości uspakajające i dezynfekujące ,przeciwzapalne dodaje się napar z rumianku do kąpieli ziołowych.Ma on także właściwości rozjaśniające ,co wykorzystywane jest do płukania jasnych włosów. Stąd wchodzi w skład szamponów ,kremów rozjaśniających.

POKRZYWA ZWYCZAJNA

Pokrzywa-należy do pospolitych chwastów ogrodowych ,polnych.Rośnie przeważnie na glebach żyznych,bogatych w azot.Ziele pokrzywy zawiera :dużo chlorofilu,witaminęC ,K i A,sole mineralne(potas,wapńi żelazo) garbniki ,tłuszcze,węglowodany i białka. Pokrzywa ze względu na dużą zawartość chlorofilu którego budowa jest bardzo zbliżona do struktury hemoglobiny czerwonych ciałek krwi ,nie ustępuje preparatom żelaza w krwiotwórczym działaniu przy leczeniu anemi,przy krwawieniach,w stanach osłabienia,zarówno u dzieci jak i też u dorosłych.Pokrzywa we włoskach parzących posiada sekretynę czyli specyfik pobudzający czynności i wydzielanie gruczołów dokrewnych. Dlatego pokrzywa nie tylko wzmaga apetyt,ale i przyśpiesza przemianę materii,działa więc odchudzająco. Pokrzywa stosowana jest także przy schorzeniach wątroby,kamicy nerek,guzach krwawniczych. Częste picie pokrzywy zapobiega zachorowaniu na raka.

Przepis na sórówkę z pokrzywy-Zerwać dużą garść pokrzyw z samego czubka rośliny.Pokrzywy sparzyć wrzątkiem.Pokroić na drobno.Na tarce z dużym oczkiem zetrzeć 2 kwaśne jabłka,1 mały seler i dodać pokrojony pęczek natki pietruszki.Wszystko wymieszać z 2 łyżkami oliwy ,doprawić solą i cukrem do smaku.Na wiosenne osłabienie jak znalazł .Doda witalności i urody.

Aloes

Roślina hodowlana w mieszkaniach,w doniczkach podobna do kaktusa,choć formalnie zaliczana do rodziny liliowatych.Posiada rewelacyjne właściwości lecznicze. Ale uwaga :Do leczenia musi mieć co najmniej trzy lata.Zrywamy gałązki po cztero dniowym przesuszeniu rośliny. Łodygi aloesu przykładane do rany pomagają w ich gojeniu,maseczka z soku rośliny korzystnie działa na cerę.A wyciąg z liści jest miksturą,która zażywana regularnie,wzmacnia organizm,działając leczniczo na wszystkie jego części.

PRZEPIS NA MIKSTURĘ Z ALOESU -Roślinę mocno podlać i odstawić do ciemnego pomieszczenia na 7-dni.Po tym okresie uciąć część nadziemną(pozostawiając w doniczce korzeń z którego wyrośnie nowa roślina) i zemleć.Mielenie powinno odbywać się w jak najbardziej zaciemnionym pomieszczeniu.Ze zmielonych części przez gazę wycisnąć sok.Do tej ilości uzyskanego soku dodać tyle samo wytrawnego czerwonego wina.(Czyli jeśli otrzymamy 1 szklankę soku to dodajemy 1 szklankę wina). Jeśli nie jesteśmy uczuleni na miód pszczeli. Możemy również łączyć 1-szklanka soku, 1 szklanka wina ,oraz 1/2 szklanki miodu pszczelego.Całość dobrze mieszamy i wlewamy do ciemnej butelki,dokładnie zakręcamy.Butelkę pozostawiamy w ciemnym miejscu na trzy dni.Po tym czasie lekarstwo gotowe. Miksturę-z aloesu pijemy przed posiłkami,po pół łyżki stołowej.Po 7-10 dniach możemy zwiększyć dawkę do całej łyżki.

Melisa i Mięta
Melisa używana była w medycynie już 2000 lat temu. Pochodzi znad Morza Śródziemnego, chociaż w stanie dzikim rośnie również w Azji Środkowej. Jej naturalne środowisko to obrzeża lasów, zarośla, cieniste wąwozy.
Nasiona wysiewamy do skrzynek wczesną wiosną a następnie w połowie maja wysadzamy na miejsce stałe w rozst. 40 x 30.
W kuchni i medycynie używane są liście i wierzchołki pędów. Ich uszczykiwanie rozpoczynamy w lipcu, przed kwitnieniem całej krzewinki. Ukazujące się kwiaty trzeba szybko ścinać, gdyż w przeciwnym wypadku melisa zatraci swój cytrynowy aromat. Po przycięciu roślina wypuszcza pędy boczne. Najlepiej spożywać świeże ziele, gdyż suszenie zmniejsza aromat.Melisę dodaje się do sałatek, białego sera, do ryb, drobiu i wieprzowiny. Podnosi smak potraw z ryżu i sosów ziołowych. Może być także wyśmienitym dodatkiem do sałatek owocowych.Liście dodane do herbaty nadają jej cytrynowy smak i aromat. Herbata z melisy działa odświeżająco i uspokajająco, pomaga przy bezsenności i bólach miesiączkowych. Używa się jej przeciwko depresjom, bólowi głowy i dla poprawy samopoczucia. Świeże liście przykłada się w miejscach ukąszeń owadów, gdyż mają działanie przeciwobrzękowe. Często w ogrodach sadzi się melisę na rabatach traktując ją jako roślinę ozdobną.
Mięta znana już była w starożytności, gdzie uznawano ją za symbol gościnności. Bardzo ceniona za swój orzeźwiający i pokrzepiający zapach. W Europie uprawiana już w Średniowieczu.
W stanie dzikim roślinę najczęściej można spotkać w miejscach cienistych i wilgotnych. U nas często uprawiana w ogródkach ze względu na swoje przyprawowe i lecznicze właściwości.Może być uprawiana na stanowiskach słonecznych jak i półcienistych koniecznie wilgotnych. Nasiona wysiewamy na rozsadniku w kwietniu - maju. Na miejsce stałe sadzonki wysadzamy jesienią. Miętę można również rozmnażać z odrostów bocznych, które sadzi się wczesną wiosną lub w sierpniu na głębokość 6- 7 cm, w rozst. 40 x 30 cm.
Największe zastosowanie mają liście, które zbieramy sukcesywnie. Dodaje się je do sałatek, dań warzywnych i mięsnych, sosów, syropów i deserów. Stanowią wyśmienity dodatek do sałatek owocowych, napojów, ponczów. Dodanie listka mięty do koktajlu nada mu aromatyczny i oryginalny wygląd.Herbatka z mięty polecana jest przy dolegliwościach przewodu pokarmowego i wątroby, pobudza apetyt i zapobiega stanom zapalnym. Działa łagodząco przy migrenach, bólach głowy, nieżycie dróg oddechowych. Napar z mięty stosuje się jako napój orzeźwiający. W ogródku miętę warto uprawiać w pobliżu róż, gdyż odstrasza mszyce.